Het internationaal rijbewijs is pas geldig als het samen getoond wordt met het nationaal rijbewijs. De prijs in Mechelen bedroeg 20 eurokes. Narcistisch Bartje (mijn vriend de Burgemeester van Mechelen) content en ik ook, want ik kan dus drie jaar rondbollen in Thailand.
Dacht ik.
Neen dus.
 |
| Belgisch en internationaal rijbewijs. |
Als je langer dan drie maanden in Thailand verblijft en dus een visum hebt van drie maanden of meer (in het beste geval één jaar) vervalt het internationaal rijbewijs en moet je een rijbewijs hebben van het land waar je verblijft.
Dus ten rade gegaan bij de ervaren expats die in Hua Hin wonen.
"A piece of cake" vertelden ze me. Ik moest gewoon de volgende stappen volgen:
- Naar immigration een bewijs van woonst halen.
- Naar de dokter voor een medisch onderzoek en een attest halen.
- Naar de nabijgelegen stad Cha Am rijden, om daar op het desbetreffende examencentrum het Thaise rijbewijs af te halen.
Toch even wat vragen over het laatste punt. Examencentrum ? Dienen er proeven te gebeuren ?
"Hahaha een lachertje liet ik me vertellen".
Volgens de ene gewoon voor een verkeerslicht gaan staan. Ze laten rood, oranje en groen branden, en je moet zeggen welke kleur de examinator aantoont.
En klaar is kees. Liet ik me door de ene vertellen.
Bij een andere kwam er een test met dieptezicht bij, met je kin op een tafeltje van de machine liggen en zeggen welke kleur er 180° links of rechts van je ogen gaat branden. Hahaha een lachertje wist die me te vertellen.
Dat verkeerslicht dat zag ik nog zitten. Maar die dieptetest verontrustte me al wat meer. Zeker aangezien ik het genoegen heb om de trotse bezitter van Daltonisme te zijn. In de volksmond kleurenblindheid. Groen en rood apart zien is geen probleem. Dat herken ik. Maar de befaamde papaverbloemen (colbloemen) in een groen grasveld zie ik dus niet. Tenzij je er één ziet dan zie je er ineens veel. Een ander voorbeeld is de rode voetbal op het deels besneeuwde voetbalveld. Die rode bal op een sneeuwtapijt is geen enkel probleem. Maar o wee als het speelveld deels besneeuwd is met grote groene vlakken, of erger nog als de sneeuw gesmolten is en ze blijven verder spelen met de rode bal dan zie ik .... geen ballen.
Zo zat ik ooit, tijdens de glorieperiode van KV Mechelen tijdens hun Europese campagne in de jaren '80, op de tribunes van Dynamo Minsk. De ontvangst was allerminst vriendelijk te noemen. Na aankomst op het vliegveld werden we in bussen gestopt die ons rechtstreeks naar het stadion brachten. Uren op voorhand. Geen warme drank te verkrijgen, en het was er koud, heel erg koud. Bovendien had het gesneeuwd. Er zou dus met de rode bal gespeeld worden. Geen probleem want het veld was helemaal wit. Enkel de lijnen werden vrijgemaakt door vrijwilligers.
Maar ramp o ramp. Een uur of twee voor de match besloten de russen het veld sneeuwvrij te maken. Met kleine bulldozers werd het veld herschapen tot een patattenveld. Met wat sneeuw veel bruin en hier en daar groen. Toen verschenen de spelers in de strijdarena. Met voorop de grensrechters en de arbiter met een RODE bal.
Ergens tijdens de match, ik weet niet meer precies wanneer, zag ik Eli Ohanna oprukken op de linkerflank, ergens moet daar ook de bal geweest zijn want enkele Minsk spelers liepen er naar toe. Ik zag de verdedigers een sliding maken, en Eli springen, toen liep hij naar het strafschopgebied en de keeper kwam naar hem, en toen zag ik Eli vreugdegebaren maken. Hij had gescoord. Dat zag zelfs ik. Want die verdomde rode bal lag nu in de sneeuw achter de doellijn op de sneeuw. KV zou winnen met 0 - 1. Maar ik herinner mij enkel de norse soldaten, de bittere kou en de bal waar ik niks van gezien heb.
Uiteindelijk liep alles nog goed af. Mechelen zou de Europabekers voor bekerwinnars pakken. Als ik niet mis ben de laatste Europese beker gewonnen door een Belgische ploeg. Een beetje fierheid past hier wel voor de ploeg die momenteel strijdt voor het behoud in eerste klasse.
Maar ik wijk af, terug naar het heden nu.
Vorige vrijdag dus actie. Eerst en vooral naar immigration voor een bewijs van woonst. Eerst naar de dame van de copiemachine, zo had Jos gezegt, de expat in Hua Hin die iedereen kent. Hij weet alles, kent alles en iedereen en is steeds bereid éénieder te helpen bij eender welk probleem. Een créme van een vent.
De dame was heel duidelijk. "Hello sir". "Today no electricity. Can do nothing, please come back monday".
Maar ze wist wel te vertellen waar we allemaal copies moesten van hebben.
Die maakte ik dan thuis op de printer die ik een week of twee geleden had gekocht. Als Farang Kiniaauw (gierige farang) alles dubbelzijdig gecopieerd om bomen te besparen. Waren nodig: copies blauwe boekje van het huis (bewijs van de huisregistratie van het huis), paspoort en visa.
Dat was dus al klaar voor maandag.
Daarna meteen naar het doktersonderzoek. Hua Hin is vergeven van kleine "medical clinics". Ik zag er eentje op de terugweg en ben er gestopt. Het bleek een kinderarts te zijn. Maar geen probleem hij kon me ook het attest bezorgen.
Ik mocht iedereen voor gaan. Blijkbaar een voorrecht voor Farangs. Eigenlijk voelde ik me een beetje ambetant want enkele mensen zaten daar met een baby op hun schoot te wachten.
Dus onmiddellijk bij de dokter.
"Hello sir".
"Eyes ok sir?" "Yes sir no problem".
"Already have Hartattack sir". "No sir, not yet".
"Wanna listen breath sir". "Ok sir".
"Blood pressior sir". "Is ok sir"
"Everything ok sir". "Please wait one minut in waitroom sir".
 |
| Doktersattest |
En letterlijk één minuut later een attest met de vermelding "goed voor de dienst". Of zoiets. Onkosten 100 Thb = 2,5 euro.
Gisteren, maandag, dan terug naar het immigratiekantoor om het bewijs van woonst af te halen. Eerst terug naar de copy lady om te zien of mijn documentjes in orde waren.
Neen dus.
"Sir 2 copy, 1 page can not". De bahtjes blonken in haar oogjes.
"I have to do again sir". Grmbl grmbl. Glimlach bewaren.
"Ok no problem you do it".
"35 baht sir". "Ok. Thank you. Here Ha cip baht is ok".
"Thank you sir". "You want motorcycle license also sir".
"Yes thats wat I marked on the application form".
"Ok sir, have to copy again". Gr Gr Gr. De bekende glimlach aangehouden, met iets minder hoog opgetrokken mondhoeken. Gezichtsverlies moet in alle gevallen beperkt worden. Dus terug 35 thb.
Ok sir now you go to office ivestigation. Mijn vrouw, die me vergezelde voor eventuele vertaling was met me mee.
Ik loop dus naar het kantoor met het bordje"investigation". "Iguan" (wat dikke betekent) roept mijn vrouw," have to go immigration". Ik zeg "no have to go to "investigation" . "Ho knows the best ?" vraagt ze me "Thai people or Farang ?".
Dus immigration binnen. Veel volk. 7 wachtenden voor ik aan de beurt kwam.
Enkele moeilijke gevallen tussen. Daar bij een Nieuw Zeelander die het wel beter wist dan de immigratie officier. Want hij kwam al 10 jaar naar Thailand.
De officier kreeg het op zijn heupen en riep (wat je zelden hoort in Thailand)
"I not give you visa" "Go out". Nieuw Zeelander met hoofd tussen zijn zijn schouders naar buiten.
Toen was het aan mij, ondertussen 50 minuten later.. Bij dezelfde officier.
"O You want to have driver license sir". "Yes sir".
"Then you have to go to investigation office sir, gou outside next door".
Het werd heel stil bij mijn wederhelft. Gezichtsverlies vermijden heel belangrijk.
Binnen bij investigation. Bij een zeer onvriendelijke dame.
"1000 Thb sir" (25 euro, moet een Thaise arbeider 3 dagen voor werken).
"What? 1000 Thb?".
You want license sir?" "500 thb for car, 500 thb for motorcycle".
"Ok" afdokken dus.
Daarna kreeg ik twee bewijzen van woonst.
 |
| Bewijs van woonst |
Eindelijk de papierwinkel achter de rug. Op weg naar het Cha Am, ongeveer 25 km meer noordelijk van Hua Hin.
Ik overhandig de bewijzen van woonst, het doktersattest mijn nationaal en internationaal rijbewijs aan de dame aan de balie.
Ondertussen was het 5 voor 12 (letterlijk en figuurlijk).
"O sir you need copy from everything two times" "then you come back at 1, we go eat now".
Dus daar gingen we weer van alles copies laten maken. Gelukkig stond er in een achterkamertje van een eetstalletje een printer waar we de documenten lieten kopiëren aan 5thb het stuk.
Daarna iets gaan drinken, wat naar de vogeltjes gekeken, en om 1 uur terug naar de balie. Ik zou nu vlug mijn rijbewijs hebben. Eventjes nog op de tanden bijten.
Papieren afgegeven aan de balie waarop de brave mevrouw twee papieren gaf en me verwees naar de tweede verdieping.
Daar kwamen we bij een man die de papieren bekeek en me zei:
"You go in here sir". "First you follow lesson".
O My God dacht ik wat gebeurt er nu? Dit is niet wat de andere Farang me verteld hadden.
Na een kwartiertje kwam dezelfde man het ondertussen volle klaslokaal binnen en begon hij met volle overgave op een heel duidelijke wijze de Thaise verkeersregels uitleggen. Althans voor de Thai, want ik begreep geen yota van wat hij allemaal uitkraamde. Wel vroeg hij alle 10 minuten aan mij: "You understand" waarop ik eerlijk "no sir" antwoordde.
Daarop brabbelde hij wat in het Thais over farang waarop telkens de ganse zaal in een lach schoot. Ik trok er mij niks van aan. Eigenlijk je eigen schuld als je de taal niet beheerst. Niet hun probleem wel het uwe. Dachten ze er overal maar zo ver. Ik kan ze geen ongelijk geven.
Na een dik uur was de les gedaan en mochten we het lokaal verlaten waarna de praktische proeven gingen afgenomen worden.
De schrik sloeg me om het hart. Want ik zag geen verkeerslicht staan. Wel een schijf vol gekleurde bolletjes. Je weet wel, zo eentje waar ze uit halen dat je al dan niet Daltonisme hebt. Niet alleen door de warmte door gebrek aan airco maar ook door het zien van die schijf droop het zweet van me af.
En weer mocht ik als farang het eerste aan de beurt.
Eerste test de kleurentest. De wereld zakte weg onder mijn voeten.
Gelukkig waren de bolletjes redelijk groot. Alhoewel er grote en kleine bolletjes waren. En elk bolletje was afgezonderd door een witte achtergrond. Door dat feit werd het iets gemakkelijker. Ik slaagde in de test, enkel en alleen omdat na enkele fouten in het begin de examinatrice alleen de grote bolletjes aanwees.
Maar nog was ik niet aan het einde van mijn lijden.
De volgende proef was een remproef. Je gaat op een stoel zitten en voor je zijn er een gas- en een rempedaal. Je duwt op het gaspedaal en er gaat een groen licht branden. Na een tijdje gaat het licht op rood en moet je zo snel mogelijk op het rempedaal drukken. Niet moeilijk. Alhoewel ik later zag dat enkele Thai er niet in slaagden dit op tijd te doen.
Volgende proef was een proef ivm dieptezicht. Je ziet een wagen die links rijdt en waarvan jij de bestuurder bent. Van onderaan zie je rechts een andere wagen komen en vanaf het moment dat je die ziet moet je afdrukken. ALs je afdrukt moet die wagen nog achter de jouwe zijn. Ook niet zo moeilijk.
Daarna de test met de 180° lichtvraag. Niet makkelijk voor mij. Heb 2 keer de verkeerde kleur gezegt. Dus hier hebben ze medelijden met de Farang gehad.
Maar dan uiteindelijk, om 15 uur stipt was het zover. Mijn gloednieuwe Thaise auto en motor rijbewijs werd me overhandigt.
 |
| Thais rijbewijs. Eéntje voor de wagen en één voor de motor. |
Het einde van een zenuwslopende dag. En toch een stukje ingewikkelder dan me was verteld.
Of worden, onder invloed van de zovele Thaise verkeersdoden (13 a 14000 per jaar) de regels strenger. Van mij mag het. In het belang van Thai en Farang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten